Voor mijn reis

21 Augustus hebben Wouter en ik onze verjaardag gevierd voor familie en kennissen en omdat ik ook aastaande zondag zou vertrekken heb ik iedereen gedag kunnen zeggen in de avond wat vrienden uitgenodigd. Ik heb die dag van iedereen afscheid kunnen nemen en het was een enorm gezellige dag. Toch wel jammer dat ik iedereen nu 10 maanden niet meer fysiek kan spreken. Maar wat is nou 10 maanden vergeleken met een heel levensjaar? -Om het even te relatieveren-
En of ik zenuwachtig ben, twee dagen voor vertrek? Nee, ik ben er nu nog nuchter over en ik kijk er alleen maar naar uit. Een grote meevaller is natuurlijk ook dat ik mijn gastgezin al een keer ontmoet heb en hen bezocht heb in Amerika toen Wouter daar was. Dus ik ken de omgeving al een beetje.

één dag voor vertrek, en Amerika komt nu echt dichtbij. Ik vertelde tegen iedereen dat ik gewoon binnen een dag aan de andere kant van de wereld zit. Dat is niet voorstelbaar om te bedenken dat ik binnen een dag in Amerika zit. De kriebels beginnen al een beetje te komen en ik bereid me voor en pak mijn spullen in.